دویست و دهم

از شما می‌پرسم؛ وقتی به آیینه زل می‌زنید کدام رویِ خودتان را می‌بینید؟ من فکر می‌کنم؛ آینه هیچ‌وقت محبوبِ عاشق و راستگویی نیست چرا که هربار در آن نگاه می‌کنم رویِ خندانی ندارد. شاید نخستین انسانی که در آن نگریسته است، مشغول گریه کردن بوده و آینه از سر دلسوزی رخِ او را خندان نشان داده است.